Ukleja pospolita (Alburnus alburnus)
Występowanie:
Europa od Pirenejów i Alp po Ural. Nie występuje w Szkocji, Irlandii, północnej Skandynawii, południowo-zachodniej części Półwyspu Bałkańskiego oraz rzadko na Krymie. Wyróżnia się 3 podgatunki uklei:
Alburnus alburnus alburnus – podgatunek nominatywny,Alburnus alburnus macedonicus – dorzecze rzeki Wardar,Alburnus alburnus strumicae – dorzecza rzek Struma i Mesta w Bułgarii.
Charakterystyka:
Osiąga 10–20 cm długości oraz 10–40 g masy ciała. Ciało wydłużone, spłaszczone bocznie, grzbiet niski, prawie płaski. Łuski delikatne, łatwo odpadające, o intensywnym, srebrzystym ubarwieniu. Otwór gębowy niewielki, oczy są stosunkowo duże. W płetwie odbytowej 18–23 promieni. Grzbiet ma barwę szarawozieloną lub szarawoniebieską, boki są srebrzystobiałe, połyskujące, brzuch biały. Płetwy grzbietowa i ogonowa szarawe z żółtawą nasadą, pozostałe płetwy jasnożółte.
Odżywianie:
Żywi się zooplanktonem oraz owadami i ich larwami.
Rozmnażanie:
Tarło odbywa w strefie przybrzeżnej jezior lub w rzekach, w odcinkach płytkich, o kamienistym dnie, od maja do czerwca. Samica składa od 3 000 do 10 000 jaj, które są przyklejane do roślinności wodnej lub podłoża. Trze się kilkakrotnie w odstępach 10–14 dni. W okresie tarła samica zaokrągla się, samiec pokrywa się wysypką tarłową. Żyje 3 do 6 lat.
