Strzebla błotna (Rhynchocypris percnurus)
Występowanie:
Eurazja .W Polsce dorzecza Odry i Wisły a w Rosji dorzecza Dźwiny, Peczory i Wołgi, a także zlewiska oceanu arktycznego, Morza Beringa, Morza Ochockiego i Morza Japońskiego. Występuje także na Sachalinie i Hokkaido.Żyje stadnie w silnie zarośniętych, niewielkich zbiornikach wodnych o głębokości do kilkudziesięciu centymetrów i odczynie pH od 5,5 do 7,0. Jest przystosowana do życia w miejscach o małej zawartości tlenu w wodzie (zamulone dno).
Charakterystyka:
Osiąga do 18 cm długości. Ciało wydłużone, słabo wygrzbiecone. Grzbiet ciemnobrązowy z zielonym odcieniem. Boki żółtawobrązowe z nieregularnymi, ciemnymi plamkami. Brzuch kremowy. Mały otwór gębowy w położeniu końcowym.
Odżywianie:
Żywi się skorupiakami i owadami.
Rozmnażanie:
Ikra składana jest na roślinności wodnej.
Ochrona:
Na terenie Polski strzebla błotna jest od 1983 objęta ścisłą ochroną gatunkową, wymaga ochrony czynnej, nie stosuje się dla niej odstępstw od zakazów. Została wpisana do polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt jako gatunek wysokiego ryzyka, silnie zagrożony.
Głównymi przyczynami wymierania gatunku jest zanikanie (w tym zasypywanie) małych zbiorników wodnych, obniżanie się poziomu wód gruntowych, zarybianie akwenów gatunkami drapieżnymi oraz introdukcje inwazyjnych gatunków ryb
