Sternotherus odoratus

Żółw mułowy

To gatunek małego żółwia z rodziny mułowcowatych, który występuje naturalnie w południowo-wschodniej Kanadzie i znacznej części wschodnich Stanów Zjednoczonych. Oto niektóre informacje i ciekawostki na jego temat:

• Sternotherus odoratus osiąga maksymalne rozmiary karapaksu do 13,7 cm, ale zwykle są mniejsze, między 7,5 i 10 cm. Karapaks jest wyraźnie wysklepiony, owalny, może być szerszy w tylnej części. Ubarwienie karapaksu jest zmienne i może być czarne, szare, beżowe, oliwkowe, brązowe lub żółte, często z ciemniejszymi kropkami lub prążkami¹
• Sternotherus odoratus ma długą szyję i stosunkowo krótkie kończyny. Głowa ma kształt zbliżony do trójkąta, ze szpiczastym pyskiem i ostrym dziobkiem. Od czubka nosa i na bocznej stronie szyi biegnie żółto-zielony pas. Na brodzie i gardle ma wąsy.
• Sternotherus odoratus należy do podrzędu żółwi skrytoszyjnych, co oznacza, że potrafi chować głowę pod pancerzem w sposób boczny lub pionowy. Ma też zawias w przedniej części plastronu (spodniej części pancerza), który pozwala mu nieco zamykać się przed drapieżnikami.
• Sternotherus odoratus jest nazywany też żółwiem wonnym lub piżmowym, ponieważ wydziela nieprzyjemny zapach z gruczołów wonnych, które ma na bokach ciała. Zapach ten służy mu do obrony przed drapieżnikami lub do oznaczania terytorium.
• Sternotherus odoratus jest wszystkożerny i żywi się głównie padliną i zwierzętami bezkręgowymi, takimi jak ryby, raki, ślimaki czy robaki. Nie gardzi też roślinnością wodną lub lądową. Ma znakomity węch, który pomaga mu wyszukiwać pokarm na dnie zbiorników.
• Sternotherus odoratus rozmnaża się raz lub kilka razy w roku, w zależności od warunków klimatycznych i dostępności pokarmu. Samce mają na udach rogowe guzy, którymi przytrzymują samice podczas kopulacji. Samice składają od 2 do 9 jaj w jamkach wykopanych na brzegu lub na lądzie. Inkubacja trwa od 2 do 5 miesięcy.
• Sternotherus odoratus jest trudny do odróżnienia płciowo, ponieważ nie ma wyraźnych cech dymorfizmu płciowego. Zazwyczaj samce są mniejsze i mają dłuższe ogony niż samice. Samce mogą też mieć bardziej zakrzywione plastrony, które ułatwiają im kopulację.
• Sternotherus odoratus jest uważany za gatunek najmniejszej troski przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN). Główne zagrożenia dla niego to utrata i degradacja siedlisk, zanieczyszczenie wód, polowania i handel jako zwierzęta domowe lub źródło pożywienia.