Legwan kubański

Legwany kubańskie pochodzą z Kuby i okolicznych wysp, gdzie żyją w suchych i wilgotnych lasach, zaroślach i na skałach.

• Legwany kubańskie są jednymi z największych legwanów na świecie. Dorastają do około 1,5 metra długości i ważą do 7 kg. Ich ciało ma oliwkowozielony lub brązowy kolor z ciemnymi pasami lub plamkami. Na głowie, grzbiecie i ogonie mają charakterystyczne grzebienie, które służą do termoregulacji, komunikacji i obrony.
• Legwany kubańskie są roślinożerne i żywią się głównie liśćmi, kwiatami i owocami różnych gatunków roślin, takich jak dziki tymianek, kolczasta gruszka, oliwki i trawy.
• Legwany kubańskie zostały odkryte i opisane przez Johna Edwarda Graya w 1831 roku pod nazwą Cyclura nubila. Gray był brytyjskim zoologiem i botanikiem, który zajmował się klasyfikacją gadów i ptaków.
• Legwany kubańskie są zwierzętami terytorialnymi i samotniczymi, które bronią swojego obszaru przed intruzami. Samce są bardziej agresywne niż samice i często walczą ze sobą o dominację i dostęp do partnerek. Samce mają większe grzebienie niż samice i używają ich do sygnalizowania swojej obecności i nastroju.
• Legwany kubańskie rozmnażają się raz w roku, zwykle w porze suchej. Samica składa od 5 do 30 jaj w wykopanym przez siebie dołku w ziemi lub pod kamieniami. Jaja są ukrywane pod warstwą liści lub gleby i pozostawiane bez opieki. Po około 80 dniach z jaj wykluwają się młode legwany, które są samodzielne od razu po wykluciu.
• Legwany kubańskie są gatunkiem zagrożonym wyginięciem z powodu utraty siedlisk, polowań, drapieżnictwa i konkurencji z innymi gatunkami. Niektóre wyspy, na których występują legwany kubańskie, są objęte ochroną i programami reintrodukcji. W niewoli legwany kubańskie mogą żyć do 20 lat.