Anolis kubański
Anolis kubański
- Anolisy kubańskie należą do rodziny Polychrotidae, która obejmuje ponad 400 gatunków jaszczurek z Ameryki Środkowej i Południowej, Karaibów i niektórych wysp Oceanii. Nazwa rodzajowa Anolis pochodzi od słowa anole, które jest używane przez niektóre ludy tubylcze do określenia tych jaszczurek.
- Anolisy kubańskie są największymi przedstawicielami rodzaju Anolis. Samce osiągają długość 35-50 cm i wagę około 0,5 kg, a samice są nieco mniejsze. Mają smukłą sylwetkę, długie kończyny z palcami zakończonymi ostrymi pazurami i poduszeczkami, które umożliwiają im chodzenie po pionowych powierzchniach. Mają też duży skórny worek na podgardlu, który mogą nadymać i zmieniać jego kolor.
- Anolisy kubańskie są zdolne do zmiany ubarwienia ciała w zależności od nastroju, temperatury, oświetlenia lub otoczenia. Podstawowym kolorem jest zieleń, ale mogą przybierać także odcienie brązu, szarości lub czerni. Niektóre podgatunki mają też niebieskie lub żółte plamki na ciele.
- Anolisy kubańskie są gatunkiem endemicznym dla Kuby, gdzie występują w różnych środowiskach, od sawann po lasy górskie. Zostały jednak introdukowane przez człowieka także na Florydzie, gdzie stanowią konkurencję dla innych gatunków anolisów.
- Anolisy kubańskie zostały odkryte i opisane naukowo przez niemieckiego zoologa Blasiusa Merrema w 1820 roku. Nazwa gatunkowa equestris oznacza “rycerski” i odnosi się do imponującego wyglądu tych jaszczurek.
- Anolisy kubańskie są zwierzętami terytorialnymi i spokojnymi. Żywią się głównie owadami i ślimakami, ale mogą też polować na małe ptaki, pisklęta lub inne jaszczurki.
- Anolisy kubańskie rozmnażają się w okresie od kwietnia do maja. Samce wykazują zachowania godowe, polegające na nadymaniu worka podgardzielowego, unoszeniu głowy i wykonywaniu ruchów w kształcie ósemki. Samice składają do 20 jaj w ziemi, które inkubują się przez około 3 miesiące. Młode jaszczurki są samodzielne od urodzenia.
- Anolisy kubańskie można odróżnić płciowo po wielkości i kształcie głowy oraz worka podgardzielowego. Samce mają większą i bardziej masywną głowę oraz większy i bardziej wydłużony worek podgardzielowy niż samice.
- Anolisy kubańskie nie są zagrożone wyginięciem, ale mogą być narażone na utratę siedlisk, choroby, drapieżnictwo lub konkurencję ze strony inwazyjnych gatunków. Są też często chwytane przez ludzi do celów handlowych lub hodowlanych.