Agama błotna

Physignathus cocincinus

Agamy błotne to ciekawe i piękne jaszczurki, które żyją w tropikalnych lasach deszczowych Azji Południowo-Wschodniej.

• Agamy błotne rosną dość duże - na wolności mogą osiągnąć długość nawet jednego metra, z czego 2/3 stanowi ogon. W terrarium samce mierzą zazwyczaj do 80 cm, a samice do 60-70 cm.
• Agamy błotne są ziemnowodne, co oznacza, że potrafią pływać i nurkować. W naturalnym środowisku zamieszkują gałęzie drzew rosnących w pobliżu rzek i jezior. W terrarium potrzebują dużego zbiornika wody, w którym mogą się ochłodzić i nawilżyć.
• Agamy błotne są wszystkożerne, co oznacza, że jedzą zarówno pokarm roślinny, jak i zwierzęcy. W naturze polują na owady, małe gryzonie, ryby i żaby.
• Agamy błotne zostały odkryte i opisane przez francuskiego zoologa René Primevère Lesson w 1831 roku. Nazwa naukowa Physignathus cocincinus pochodzi od greckich słów “physa” (pęcherz) i “gnathos” (szczęka), oraz łacińskiego słowa “coccineus” (szkarłatny). Odnosi się to do podgardla agam, które u samców jest często czerwone lub pomarańczowe.
• Agamy błotne mają charakterystyczny zielony kolor ciała, który potrafią zmieniać w zależności od nastroju, temperatury czy oświetlenia. Na grzbiecie i ogonie mają turkusowe pasy, a na głowie trzecie oko (oko ciemieniowe), które służy do wykrywania zmian światła i ruchu nad nimi.
• Agamy błotne osiągają dojrzałość płciową po około dwóch latach życia. Samce są większe i masywniejsze od samic, mają większą głowę i grzebień oraz bardziej kolorowe podgardle. Samice są zwykle jaśniejsze i smuklejsze. Samica składa od 6 do 18 jaj w wilgotnym podłożu lub w specjalnie wykopanej jamie. Inkubacja trwa od 60 do 90 dni. Młode agamy błotne są samodzielne od razu po wykluciu.
• Agamy błotne nie są zagrożone wyginięciem, ale ich populacja może być narażona na spadek z powodu utraty siedlisk naturalnych, polowań i nielegalnego handlu.